Polskie czasopiśmiennictwo misyjne po II Wojnie Światowej, o. Marcin Wrzos OMI

Autor aspekt kultury medialnej, a konkretnie fenomen polskiego czasopiśmiennictwa misyjnego, dobrze się rozwijającego, czyni głównym kluczem interpretacyjnym oceny sposobu ewangelizowania świata. Komunikacja międzyludzka, realizowana m.in. za sprawą prasy, to nie tylko jeden z sektorów duszpasterstwa misyjnego, ale wręcz jeden z zasadniczych jego wymiarów. W tym kontekście w dysertacji znajdziemy szczegółowe omówienie roli czasopism misyjnych w kształtowaniu świadomości misyjno-ewangelizacyjnej lokalnego Kościoła polskiego.